Niepokonany

Przejmująca historia znakomitego pięściarza, polskiego Żyda, zmuszanego w Auschwitz do walk bokserskich. Po brawurowej ucieczce z obozu zagłady jedzie do Nowego Jorku, gdzie postanawia wykorzystać swój talent, aby zyskać sławę i odnaleźć ukochaną. Jego upór i niezłomny charakter sprawiają, że wkrótce krzyżuje rękawice z takimi legendami boksu, jak Rocky Marciano. W filmie zdobywcy Oscara (za Rain Man) grają Ben Foster („Ocalony”, „3:10 do Yumy”), Danny DeVito („Tajemnice Los Angeles”, „Powrót Batmana”), Peter Sarsgaard („Batman”, „Jackie”) oraz Billy Magnussen („Nie czas umierać”). Nominacja do nagrody Emmy 2022 za najlepszy film telewizyjny.

Historia Harry’ego Hafta mnie zaintrygowała. Czytając scenariusz przypomniałem sobie wydarzenie z dzieciństwa, kiedy nagle do Ameryki przyjechał brat mojej babci. Nigdy wcześniej o nim nie wspominała, rodzina nie wiedziała, że istniał. Umieścili go w moim pokoju i co noc budziły mnie jego krzyki. Nie wiedziałem o co chodzi. Po kilku latach babcia powiedziała, że był więźniem obozu koncentracyjnego. Wtedy wszystko zrozumiałem. Zacząłem czytać o syndromie stresu pourazowego, o ludziach, którzy ocaleli z wojny, czy nawet z ataków terrorystycznych jak 9/11 i ciągle zmagają się z traumą, te przeżycia w nich głęboko tkwią.
-Barry Levinson

Urodził się w biednej, żydowskiej rodzinie w Bełchatowie, w 1925 roku. Jako szesnastolatek trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, skąd przeniesiono go do przykopalnianego obozu Arbeitslager „NeuDachs” nr 147. Tam brał udział w brutalnych walkach na gołe pięści pomiędzy więźniami, które były organizowane dla rozrywki SS-manów. Porażka była prawie zawsze jednoznaczna z wyrokiem śmierci. Przez kilka miesięcy z rzędu, w każdą niedzielę Haft walczył z trzema lub czterema przeciwnikami. Wygrał wszystkie starcia, a obozowi strażnicy nadali mu przydomek „Żydowska bestia”. W kwietniu 1945 roku więźniowie zostali popędzeni w stronę Niemiec w tzw. marszu śmierci. W trakcie drogi Haft zabił oficera Wehrmachtu i uciekł z kilkoma współwięźniami. Już po wojnie, w styczniu 1946 roku, zwyciężył w zorganizowanych przez armię amerykańską Żydowskich Mistrzostwach Bokserskich w Monachium, po czym wyjechał do USA. Zamieszkał w Nowym Jorku i rozpoczął zawodową karierę bokserską. Do końca 1948 roku stoczył 10 walk, wszystkie zakończone zwycięstwem. 18 lipca 1949 roku mając za sobą 19 zawodowych walk, został znokautowany przez niepokonanego Rocky’ego Marciano. Niedługo potem rzucił boks. Pracował jako kapelusznik na Manhattanie, był zawodowym kierowcą, a także prowadził sklepy z owocami. Zmarł na raka 3 listopada 2007 roku.